Ik heb er lang over nagedacht om een serie interviews te doen over het concept “conservatieve revolutie”. Ik wilde mensen interviewen die in de wereld bekend staan als conservatieve revolutionairen en verslag doen van hun gedachten. Ik wilde beginnen met de naam Alexander Doegin. Mijn doel was om te begrijpen hoe het concept van de conservatieve revolutie de Russische politiek vorm gaf, in plaats van de ideeën waar het voor stond te propageren en te onderschrijven.

Vraag: In de 19de en 20ste eeuw kreeg het begrip Westen een andere betekenis. Wat denkt u dat het begrip “Westen” vandaag de dag betekent en heeft het een toekomst?

Ik denk dat het concept van het Westen het concept is van een speciale beschaving, een Westerse beschaving die beweerde en nog steeds beweert universeel te zijn. Het concept van het Westen is dus het concept van een soort universalisme, dat een projectie is van de cultuur van het westerse deel van de mensheid, dat wil zeggen, Europees, West-Europees en Noord-Amerikaans. Het Westen betekent dus beschaving (Zivilisation), maar deze specifieke beschaving beweerde altijd een unieke beschaving te zijn, en al het andere werd niet als beschaving beschouwd maar als barbaarsheid, wreedheid… Het woord “beschaving/Zivilisation” werd dus in het enkelvoud gebruikt, en het Westen identificeerde en identificeert zichzelf nog steeds met de mensheid. Als de mensheid niet genoeg verwesterd is, is ze ondermenselijk. Vroeger was het een puur raciale en biologische betekenis, nu is het een economische of culturele betekenis.

Alles wat overeenkomt, wat past binnen de moderne liberale Westerse cultuur, economie en het politieke systeem, wordt beschouwd als modern, progressief en beschaafd… En al het andere dat niet binnen dit kader past, wordt beschouwd als onderontwikkeld of alleen als opkomende markten, enzovoort.

Maar deze westerse beschaving heeft natuurlijk haar fasen, haar stadia, haar tijdperken. Het begon met de christelijke, katholieke beschaving nadat het westerse christendom in twee delen was gesplitst, zodat er katholieke en protestantse versies van de westerse beschaving ontstonden. Daarna waren kapitalisme en secularisme voornamelijk gebaseerd op de secularisatie van de Noord-Europese protestantse beschaving, zoals Max Weber heel goed liet zien in zijn beroemde boek. Stap voor stap identificeerde het Westen zijn cultuur met het liberalisme, met de Angelsaksische versie van het universele globalistische liberalisme.

Dus als we naar al deze stadia van de Westerse beschaving kijken, zien we dat ze iets gemeenschappelijks en iets anders hebben, omdat de ontwikkeling van de Westerse beschaving gericht is op de verabsolutering van het individualisme. Liberalisme betekende vroeger iets anders dan nu.

Het rijpingsproces van het liberale denken, het liberale systeem en de liberale beschaving kende dus verschillende momenten. Beginnend met het individualistische begrip van de relatie tussen de mens en God in het protestantisme, bracht het vroege protestantisme, na de vernietiging van de traditionele landgoederen, het rijk, de sociale structuur van de Middeleeuwen, hen naar natiestaten, dit werd de wereldorde. De volgende stap was de vernietiging, het uiteenvallen van natiestaten, gebruikt door dezelfde tendens, dezelfde liberale tendens, de realistische tendens ten gunste van de burgermaatschappij. En deze burgermaatschappij begon een globale samenleving te worden in plaats van een natiestaat. Daarna was er de overwinning van de socialistische versie van moderniteit of de overwinning van het communisme, het Sovjet-communisme.

En deze liberale trend bereikte een punt van bevrijding van individualiteit van genderidentiteit, bekend als genderpolitiek. Toen geslacht en seks optioneel werden, was dat de volgende fase van de beschaving. En nu staan we op de drempel van de laatste fase waarin deze liberale beschaving een einde zal maken aan de mensheid, omdat mens-zijn een collectieve identiteit is. We naderen nu het laatste stadium van deze Westerse beschaving. Er is dus iets gemeenschappelijks: de westerse beschaving heeft een etnocentrisch universalisme dat beweert een unieke beschaving te zijn en een criterium voor elke vorm van beschaving. Dit is ook het culturele racisme van het Westen…..

Nu het Westen zich geïdentificeerd heeft met het liberalisme, het Angelsaksische liberalisme, hebben we een globalistische beschaving, een Westerse beschaving die mondiaal is geworden, met een nieuw programma voor de vernietiging van traditionele gezinnen en traditionele relaties tussen de geslachten, tussen de seksen. En nu is de laatste stap het verlies van de menselijke identiteit. Dus in elk stadium van zijn ontwikkeling heeft het Westen verschillende dingen bedoeld, maar dit is zijn kern geweest, en we weten heel goed hoe het Westen zichzelf noemt: het is vooruitgang, het idee van een geleidelijke toename van individuele vrijheden en de ideologie van mensenrechten, geleidelijke ontwikkeling, moderniteit en postmoderniteit.

Maar we kunnen het ook vanuit een ander perspectief bekijken, vanuit een traditionele samenleving. Elke traditionele religie zou de westerse beschaving van de laatste eeuwen onmiddellijk definiëren als de antichrist, als een antichristelijke beschaving, het koninkrijk van de antichrist… als Dajjala in het islamitische perspectief, als Kali Yuga in het hindoeïstische perspectief, of als een grote ziekte in de ogen van de Chinese cultuur, omdat de Chinese cultuur gebaseerd is op evenwicht, en de westerse beschaving vanaf het allereerste begin iets totaal onevenwichtigs is, een paranoïde schisma zonder enige harmonie, dus conflictologisch van aard. We moeten dus allereerst begrijpen dat het Westen slechts één van de beschavingen is die haar grenzen kan stellen, maar we moeten ook rekening houden met verschillende tijdperken, verschillende tijdperken, verschillende beschavingsfasen, waarin het begrip Westen in de loop der tijd cultureel, politiek, sociaal, intellectueel, filosofisch enzovoort is veranderd. Er zijn dus verschillen en er is eenheid.

Daarom moet het Westen allereerst opnieuw gedefinieerd worden en in het kader van andere beschavingen geplaatst worden, en we moeten niet vechten tegen het Westen als zodanig, maar allereerst tegen zijn claim om iets universeels te zijn, want het is niet universeel. Er zijn verschillende culturen en verschillende beschavingen omheen. En de strijd… deze strijd wordt multipolariteit versus unipolariteit genoemd. Maar om dit te begrijpen, moeten we eerst de aard van het Westen begrijpen.

Vraag: Heeft Rusland vandaag de dag een ethos dat in staat is om zich te verzetten tegen het Westen en het “satanische kapitalisme”? Waar kan het sterkste ethische en ideologische voorstel tegen de wereldwijde hegemonie van het Westen vandaag de dag vandaan komen? Voor ons (moslims) maakt de orthodoxie deel uit van de westerse beschaving. Kan de Russische orthodoxie een tegen-hegemoniale kracht worden buiten de islamitische wereld?

Allereerst moeten we dus begrijpen, zoals ik al in mijn antwoord op de eerste vraag heb uitgelegd, wat het Westen is. We moeten rekening houden met het historische perspectief, dat het Westen nu anders is dan wat er bedoeld werd met het Westen, wat oorspronkelijk het Westen was. We hadden een splitsing tussen Oosters-orthodoxie, Oosters christendom en Westers christendom in de negende en tiende eeuw en zelfs lang voor Karel de Grote, dus het was al een splitsing. We konden dus niet zeggen dat Rusland deel uitmaakt van het Westen, omdat het Westen zich opsplitste in het Oosters Christendom en het Westers Christendom. Wij, de erfgenamen van Byzantium, hebben vanaf het begin van onze Russische beschaving het Oosterse christendom geërfd. Het is verkeerd om Rusland als de weg van het Westen te beschouwen, want Rusland was het Oosterse christendom, dat in veel opzichten verschilde van het Westerse christendom. Dus onze orthodoxie, het Oosterse christendom lang voor de Moderniteit, beschouwde het Westerse christendom als een zondige val, als een ketterij, als een soort satanische perversie van de leer van Christus. Onze ethische verschillen met het Westen zijn dus zeer, zeer oud, niet alleen vandaag. Het kapitalisme was geen directe voortzetting van de christelijke westerse beschaving, maar het was een antichristelijk fenomeen binnen de westerse beschaving.

Het was een antichristelijke term, een antichristelijk gezicht van de Westerse beschaving, en we moeten er rekening mee houden dat de Moderniteit seculier was, het kapitalisme was vanaf het begin antireligieus. Het kapitalisme is alleen gebaseerd op het aardse leven en verwaarloost en verwerpt elke relatie met het eeuwige leven. Kapitalisme en secularisme erkennen de leer van Christus dus niet, ze zijn antichristelijk binnen de Westerse beschaving.

Wij Russen, christenen, helpen dus ook vandaag nog Rusland bij de heropleving van de traditionele ethiek en een conservatieve terugkeer naar de wortels van onze eigen Russisch-orthodoxe Euraziatische beschaving, niet de westerse beschaving. Deze heropleving van de ethiek van onze identiteit heeft twee of misschien drie redenen, drie belangrijke redenen om het Westen te verwerpen. Allereerst heb ik al de reden genoemd waarom de Oosters-Orthodoxie, het Oosters Christendom vanaf het allereerste begin anders en tegengesteld is aan het Westers Christendom. Onze hele geschiedenis als staat en cultuur is gebouwd op dit verschil tussen ons en hen. En dit was de reden voor vele antiwesterse gevechten en oorlogen in het verleden, in het Russische verleden. Vanuit ethisch oogpunt hebben we dus een sterke basis om het Westen te bestrijden en om de Westerse beschaving al in haar christelijke fase te verwerpen. Dus, omdat we verschillende takken waren, conflicterende takken van het christendom, werd aangenomen dat het westerse christendom een ketterij was, iets dat niet echt christelijk is, en dat is het eerste. Dat is de ethische basis van de afwijzing van alles wat westers is.

Ten tweede verwerpen wij, nu we terugkeren naar onze christelijke wortels, radicaal de kapitalistische, seculiere antichristelijke westerse beschaving. Christelijk zijn of seculier, wereldlijk zijn, deze posities sluiten elkaar uit. We verwerpen het Westen dus vanwege zijn antireligieuze, antichristelijke en antichristelijke aard.

En ten derde is onze ethische basis verwerping, afwijzing van de aanspraken van de moderne westerse, postmoderne westerse cultuur, seculiere, LGBT- en transhumanistische cultuur om universeel te zijn. We hebben dus drie ethische redenen en resonanties om het westerse satanische kapitalisme af te wijzen, omdat het ten eerste, inclusief zijn oorsprong, niet orthodox was, en dat is in onze ogen verkeerd. Ten tweede was het gebaseerd op een afwijzing van het traditionele christendom, inclusief de westerse waarden. Ten derde vertegenwoordigt de huidige Westerse wereldwijde liberale LGBT-beschaving het pure rijk van de antichrist. We hebben dus drie redenen om de westerse beschaving af te wijzen, en daarom is het helemaal verkeerd om Russen als westerlingen te beschouwen.

Jullie moslims hebben het dus gewoon verkeerd, jullie zien Orthodoxie ten onrechte als onderdeel van de Westerse beschaving. Ik heb uitgelegd waarom dit een volledig verkeerde opvatting is. Daarom is de Russische orthodoxie een belangrijke bron van tegen-hegemonische macht, en ik denk dat we daarom vechten tegen hegemonie, westerse hegemonie in Oekraïne en elders, en dat de islamitische wereld niet bereid is om uw moslimbroeder in Gaza te helpen. De moslimwereld, die beweert een anti-westerse macht te zijn, kon niets doen tegen het…..

Vandaag de dag is de echte kracht, de unieke kracht die vecht tegen de Amerikaanse hegemonie, tegen het koninkrijk van Dajjal en de Antichrist, het orthodoxe Rusland, het christelijke Rusland. Daarom zou het helemaal verkeerd zijn om het te vereenzelvigen met een deel van de Westerse cultuur en beschaving. Wij zijn een andere en volledig gescheiden beschaving, die vanaf het allereerste begin deel uitmaakt van het Oosterse christendom, en die ook verdubbeld is met een Mongoolse, Turaanse identiteit, die niets met het Westen te maken heeft.

Vraag: Hoe ziet u het geopolitieke landschap van de wereld nu? Sinds de ineenstorting van de Sovjet-Unie wordt er beweerd dat de wereld van bipolariteit naar unipolariteit is gegaan. Ziet u dit proces als een pijnlijke overgang naar een multipolaire wereld?

Ik denk dat we de afgelopen honderd jaar hebben bijgedragen aan verschillende wereldlandschappen. In de eerste helft van de twintigste eeuw was er bijvoorbeeld een tripolaire wereld gebaseerd op drie ideologieën. Er was het liberale kamp, het communistische Rusland en het fascistische Europa. Er waren dus drie polaire werelden. Wat is de soevereiniteit van andere natiestaten dan de grote? Ik zou zeggen de Angelsaksische Unie, Duitsland en Sovjet-Rusland. Er waren dus drie polen.

Na het einde van de Tweede Wereldoorlog ontstond er een bipolaire wereld met twee polen: het communistische kamp en het kapitalistische kamp. Na de ineenstorting van de Sovjet-Unie was er alleen nog een unipolaire wereld, een unipolair moment dat tot nu toe heeft geduurd. In sommige opzichten bestaat het nog steeds, omdat de hoeveelheid macht die het Westen heeft verzameld groter is dan die van zijn mogelijke virtuele tegenstander. Toch zien we nu de bevestiging van nieuwe polen in het proces van de vorming van een tegen-hegemoniale alliantie. Het is niet erg duidelijk en precies gedefinieerd, maar het is de opkomst van multipolariteit.

We kunnen deze opkomende multipolariteit zien aan de hand van twee bijna volledig gevestigde polen. Rusland vecht tegen de unipolariteit, want de strijd in Oekraïne is een strijd van multipolariteit tegen unipolariteit. Rusland laat zich dus gelden als een pool, een onafhankelijke pool van de multipolaire wereld. We zien dat China vooral op economisch gebied in conflict is gekomen met de economische hegemonie van het Westen, wat een zeer belangrijke en zeer reële pool is. We hebben een nieuwe versie van een tripolaire wereld, maar we hebben ook India. India is nu de vierde pool, bijna perfect, bijna compleet, maar het laat zich steeds meer gelden. We hebben potentieel, virtueel een islamitische pool, maar tenzij de islam zijn interne vijandigheid en tegenstrijdigheden kan overwinnen, kan deze kwaliteit van de nieuwe pool worden opgeschort. Nu zien we duidelijk, zoals ik al zei, dat er een sjiitische pool in de islamitische wereld is die radicaal tegen de wereldwijde hegemonie is. En er zijn veel problemen met de rest van de islamitische wereld. Maar er zijn enkele trends die hoop geven dat de islamitische wereld eindelijk als een onafhankelijke pool naar voren zal komen in de context van multipolariteit.

De BRICS kunnen bijvoorbeeld gezien worden als de structuur van de toekomstige multipolariteit. Het feit dat niet alleen Iran, maar ook de soennitische landen Saoedi-Arabië, de Emiraten en Egypte zich in Johannesburg bij de BRICS hebben aangesloten, is een heel goed teken. Maar nu worden jullie uitgenodigd om voor deze ambities te vechten en de meeste Soennitische landen blijven liever een beetje neutraal. Ik denk dat dat een soort grote teleurstelling is voor echte moslims in de wereld, waar een moment komt, een moment om hun soevereiniteit, hun religieuze en ideologische waardigheid te verdedigen. Jullie zijn niet aanwezig op het slagveld, en ik denk dat dat heel triest is, want wat Israël en het Westen in Gaza doen is een echte misdaad en genocide, en jullie kijken er onbewogen en zonder reactie naar. Dus de polemiek van de Islam, ondanks zijn ideologische religieuze claim, is nu twijfelachtig. Het is dus niet gecertificeerd, het wordt niet ondersteund door feiten.

Afrika probeert ook een pool te worden, en Zuid-Afrika en Ethiopië zijn de twee BRICS-landen, en West-Afrika rond Mali, Niger, Burkina Faso, Gabon, Centraal-Afrikaanse Republiek… Ze proberen hun onafhankelijke Afrikaanse pool op te bouwen, en het is een heel, heel goed initiatief, maar de vorming van deze pan-Afrikaanse pool bevindt zich pas in de eerste fase, aan het prille begin. En dan is er nog Latijns-Amerika, een andere volgende pool. Brazilië maakt deel uit van de BRICS.

We hebben dus een soort beginnende multipolariteit waarin sommige polen – Rusland en China – volledig compleet zijn. Sommige zijn half of bijna volledig voltooid, zoals India. De islamitische pool is in wording, net als Afrika en Latijns-Amerika. Dit is de overgang naar een multipolaire wereld, maar om deze multipolaire wereld te bereiken moeten we winnen. We kunnen niet gewoon wachten tot de multipolaire wereld er is, we moeten ervoor vechten. Anders komt hij er niet. Dus als jullie niet de moslimwereld zijn, als jullie niet verenigd genoeg zijn, kunnen en zullen jullie niet in staat zijn om de westerse coalitie te verslaan. Dus ik denk dat de poolstatus voor de Islam zal worden opgeschort. Maar dit proces is onvermijdelijk, het is een oorlogsproces.

Vraag: We hebben de Westerse houding ten opzichte van de Israëlische bezetting van Palestina gezien. Wordt de wereld meegesleurd in een Huntingtoniaanse “botsing der beschavingen”? Denkt u dat deze stelling nog steeds relevant is?

Ja, natuurlijk is dat zo. De bezetting van Palestina door Israël is dus de hegemonie van het Westen. Het is een botsing van beschavingen wanneer Israël, een zeer specifieke beschaving of cultuur, in de westerse geopolitiek en het westerse globalisme voornamelijk tegen de islam wordt gebruikt. Dus promoten we de botsing van beschavingen in de Gazastrook en het Midden-Oosten als een oorlog tussen unipolariteit, vertegenwoordigd door de Westerse beschaving, en multipolariteit. Maar deze keer wordt de islamitische beschaving op de proef gesteld. Ze moet bewijzen dat ze een beschaving is, een pool die in staat is om haar eenheid, onafhankelijkheid en soevereiniteit te bewaren.

Dus ik denk dat we een ander front van botsende beschavingen in Oekraïne hebben, met Rusland dat wanhopig tegen het Westen vecht. Ik heb in dit interview al vaak benadrukt hoe belangrijk het is om andere islamitische landen te betrekken bij de strijd om de uitdaging aan te gaan, omdat het onmogelijk is om de status van beschaving in de huidige omstandigheden te handhaven zonder de agressieve kant te verslaan.

Deze keer is de agressieve kant het Westen, dat rechtstreeks Islamitische beschavingen aanvalt en moslims doodt, alleen maar omdat ze moslims zijn. Ik denk dat het tijd is om te reageren. De botsing der beschavingen is dus de juiste thesis. Zonder die botsing zouden we niet van multipolariteit kunnen dromen. Dat moeten we achter ons laten. We moeten dit bewijs, deze test doorstaan om een betere wereldorde te creëren, rechtvaardiger, evenwichtiger en harmonieuzer. Maar zonder een gezamenlijke overwinning op de hegemonie is dit ondenkbaar.

Vertaling door Robert Steuckers

https://www.geopolitika.ru/nl/article/opkomende-multipolariteit